O rasie sznaucer miniaturowy czarny

Zanim podamy historie rasy psów sznaucerów chcemy wyjaśnić co to jest pies rasowy.
Za rasowego uważamy takiego psa, który dopowiada:

wzorcowi swej rasy
daje rasowe potomstwo
posiada rodowód, który jest świadectwem jego pochodzenia.

Historia rasy sięga tak daleko, jak daleko sięga odpowiednia dokumentacja. W przypadku sznaucerów jest to połowa XIX stulecia, ponieważ dopiero w tym okresie zainteresowali się tą grupą psów kynolodzy. Dość późne zainteresowanie, sznaucerami wynikało stąd, że były to psy wiejskie. Droga od bezimiennego stajennego psa do dzisiejszego sznaucera była długa. Miłośnicy tej rasy włożyli wiele pracy w utrwalenie wszelkich pożądanych cech. Wszystkie trzy odmiany sznaucerów (olbrzymy, średnie, miniaturowe) pochodzą z terenów Niemiec południowych i Szwajcarii. Nie można z całą pewnością stwierdzić, kiedy dla tych psów zaczęto używać nazwy "Sznaucer". Wiadomo, że zastosował tę nazwę w roku 1842 Jeremias Gotthelf, historyk życia wieśniaków. W języki niemieckim słowo "die Schnauze" oznacza "pysk", "morda". Tak więc nazwa "Sznaucer" związana jest z dominującą w budowie tych psów głową - długą kufą. Sznaucer miniaturowy jaki jest naprawdę?

Sznaucer miniaturowy, mimo małego wzrostu (30–35 cm) i ciężaru ciała (6–7 kg) odwagą dorównuje swoim większym braciom. Jest to mały pies o wielkim sercu, niezwykle kochający swego pana. Na spacerach często przedkłada jego towarzystwo nad zabawę z innymi psami. Sznaucer miniaturowy jest psem niezwykle czujnym, bystrym i bardzo odważnym. Charakterystycznymi cechami miniaturek są: ogromna spostrzegawczość, podzielność uwagi i niezwykła orientacja w terenie. Jest niesłychanie wrażliwy na nastroje właściciela, ma duże poczucie sprawiedliwości. Sznaucerki miniaturowe są bardzo łatwe w wychowaniu. Suczki sznaucerki są niezwykle dobrymi matkami, z wielką troskliwością wychowującymi swe szczenięta.

Wzorzec rasy

Sznaucer miniaturowy jest zmniejszonym odbiciem sznaucera bez wad karłowatości.

FCI Standard N° 183 / 18.04.2007

KRAJ POCHODZENIA: Niemcy.

ZASTOSOWANIE: Pies domowy i towarzysz

KLASYFIKACJA w/g FCI:
Grupa 2 pinczery i sznaucery, molosy - szwajcarskie psy pasterskie i inne rasy sekcja 1: pinczery i sznaucery. Nie wymagane próby pracy.

WYGLĄD OGÓLNY: Mały, mocny, raczej krępy niż szczupły, szorstkowłosy, elegancki, pomniejszony sobowtór sznaucera, jednak bez wad form karłowatych.

ISTOTNE PROPORCJE:

Budowa kwadratowa, przy czym wysokość w kłębie odpowiada mniej więcej długości tułowia.
Całkowita długość głowy (od wierzchołka nosa do guza potylicznego) odpowiada połowie długości grzbietu (od kłębu do nasady ogona).

ZACHOWANIE CHARAKTER (ISTOTA): Cechy charakteru tego psa są takie same jak te, które widzimy u sznaucera. Wpływ na nie ma zarówno temperament, jak i zachowanie małego psa. Dzięki swojej mądrości, odwadze, wytrwałości i czujności jest sznaucer miniaturowy nie tylko sympatycznym psem domowym, ale także psem stróżującym i towarzyszem, którego można bez problemów trzymać nawet w mieszkaniu.

GŁOWA

MÓZGOWIOCZASZKA
Czaszka: mocna i wydłużona, guz potyliczny niewidoczny. Głowa powinna być proporcjonalna do masy psa. Czoło płaskie; biegnie bez załamań, równolegle do grzbietu psa.
Stop: wyraźnie zaznaczony.

PYSK
Kufa: czubek nosa jest dobrze wykształcony i zawsze czarny.
Pysk: zakończony w formie ściętego klina. Grzbiet nosa prosty.
Wargi: czarne, mocno i gładko przylegające do żuchwy. Kąciki warg zamknięte.
Szczęka/Uzębienie: silna szczęka górna i żuchwa. Uzębienie pełne, zgryz nożycowy (42 zęby zgodnie z definicją) zęby silne i czysto białe. Mięśnie żuchwy są dobrze rozwinięte, lecz zbyt mięsiste mięśnie policzkowe nie mogą naruszać prostokątnego kształtu głowy (z brodą).
Oczy: średniej wielkości, owalne, skierowane ku przodowi, ciemne z żywym wyrazem. Powieki dobrze przylegające.
Uszy: obwisłe, w kształcie litery V, osadzone wysoko i noszone symetrycznie; wewnętrzna krawędź ucha przylega do policzków i jest skierowana do przodu w kierunku skroni, przy czym równoległe załamanie nie powinno przewyższać głowy.

SZYJA: muskularny kark, jest szlachetnie wysklepiony. Szyja przechodzi harmonijnie w kłąb. Jest silna, pięknie ukształtowana i proporcjonalna do ogólnej masy psa. Podgardle przylegające, bez fałd.

TUŁÓW
Górna linia tułowia: wychodząc z kłębu, lekko opada do tyłu.
Kłąb: jest najwyższym punktem grzbietu.
Grzbiet: mocny, krótki, dobrze związany. Lędźwie: krótkie, mocne i głębokie. Odległość od ostatniego żebra do biodra powinna być krótka, aby sylwetka psa była zwarta.
Zad: lekko zaokrąglony, przechodzi niezauważalnie w nasadę ogona.
Pierś: masywnie szeroka o przekroju owalnym, dochodząca do łokci. Przedpiersie jest wyraźnie wykształcone.
Dolna część klatki piersiowej i brzuch: boki nie są nadmiernie podciągnięte i wraz z dolną częścią klatki piersiowej tworzą pięknie zakrzywioną linię.

OGON: Nie cięty. Wysoko osadzony. Naturalnie noszony, pożądany w postaci szabli lub sierpa.

KOŃCZYNY

KOŃCZYNY PRZEDNIE: kończyny przednie, widziane od frontu są silne, proste i nie ustawione zbyt wąsko. Widziane z boku kończyny przednie ustawione prosto.
Łopatka: przylega mocno do klatki piersiowej, z obu stron jest dobrze umięśniona i przewyższa wyrostki kolczyste kręgów piersiowych. Łopatka powinna być ustawiona ukośnie, usadowiona ku tyłowi, a kąt do poziomu winien wynosić ok. 50 stopni.
Ramię: dobrze przylega do tułowia, silne i muskularne. Ustawione do łopatki pod kątem ok. 95 do 105 stopni.
Łokieć: dobrze przylegający, nie skierowany ani na zewnątrz, ani do środka.
Przedramię: widziane ze wszystkich stron powinno być całkowicie proste, silnie rozwinięte i dobrze umięśnione.
Staw stępowy: silny, stabilny, powinien tylko lekko odznaczać się w całej strukturze przedramienia.
Śródręcze: widziane od frontu- pionowe; patrząc z boku-jest ustawione lekko ukośnie do podłoża, mocne i lekko sprężynujące.
Łapa: krótka i zaokrąglona, palce zwarte i wypukłe ("kocia łapa") o krótkich, ciemnych pazurach i jędrnych opuszkach.

KOŃCZYNY TYLNE: patrząc od frontu ustawione ukośnie; patrząc z tyłu-ustawione równolegle, niezbyt wąsko.
Uda: masywne, długie, szerokie, silnie umięśnione
Kolana: nie są przekręcone ani na zewnątrz, ani do środka.
Podudzie: długie i mocne, żylaste, przechodzi w silny staw skokowy.
Staw skokowy: o wyraźnym kącie, mocny, stabilny, nie skierowany ani na zewnątrz, ani do środka.
Śródstopie: krótkie i ustawione pionowo do podłoża.
Łapa: palce krótkie, wypukłe, zwarte; pazury czarne i krótkie.

CHÓD: Elastyczny, elegancki, zwrotny, swobodny i zamaszysty. Kończyny przednie przesuwają się możliwie daleko do przodu, kończyny tylne-sięgające daleko i sprężyste-dają w czasie ruchu wymagane wsparcie. Kończyna przednia z jednej i kończyna tylna z drugiej strony prowadzone są jednocześnie do przodu. Grzbiet, ścięgna i stawy są mocne.

SKÓRA: Ciasno przylega na całym ciele.

SIERŚĆ
Włos: Powinien być twardy i gęsty. Składa się z gęstego podszerstka oraz nie za krótkiego, twardego, dobrze przylegającego do ciała włosa okrywowego. Włos okrywowy jest szorstki, wystarczająco długi, aby można było sprawdzić jego budowę. Włos nie powinien być ani nastroszony, ani kręcony. Włos ma tendencję do utraty swojej twardości na kończynach. Na czole i na uszach włos jest krótki. Cechą charakterystyczną jest nie za miękka broda na kufie oraz krzaczaste brwi, które lekko ocieniają oczy.

UMASZCZENIE:

czarne z czarnym podszerstkiem
"pieprz i sól"
czarno-srebrzyste
czysto białe z białym podszerstkiem

Umaszczenie "pieprz i sól": idealna jest barwa średnio intensywna, równomiernie rozłożona, z szarym podszerstkiem. Dopuszczalne są zabarwienia koloru od ciemnej stalowej szarości do srebrnoszarego. Przy wszystkich rodzajach odcienia musi występować podkreślająca maska, która powinna się zawsze harmonijnie dopasować do danego koloru przewodniego umaszczenia. Niewskazane są wyraźne jaśniejsze znaczenia na głowie, na łapach lub klatce. Umaszczenie czarno-srebrzyste: cel hodowlany to czarny włos okrywowy oraz czarny podszerstek, białe znaczenia nad oczami, na policzkach, na brodzie, na gardle, na przedpiersiu dwa podzielone trójkąty, na śródręczu, na łapach od strony wewnętrznej kończyn tylnych oraz wokół odbytu. Czoło, kark oraz zewnętrzna strona uszu powinny być, tak jak włos okrywowy, czarne.

WIELKOŚĆ I CIĘŻAR
Wysokość w kłębie: psy i suki: między 30 a 35 cm
Ciężar: psy i suki: między 4,5 a 7 kg

WADY: Każde odchylenie od wyżej wymienionych punktów należy traktować jako wadę, której waga powinna znajdować się w dokładnym stosunku do stopnia odchylenia.
W szczególności:

Ciężka lub okrągła czaszka
Fałdy czołowe
Krótka, szpiczasta lub wąska kufa
Zgryz cęgowy
Mocno wystające policzki lub kości policzkowe
Jasne, za duże lub okrągłe oczy
Uszy osadzone nisko lub też uszy bardzo długie, noszone niesymetrycznie
Luźna skóra podgardla
Wiszące podgardle
Grzbiet zbyt długi
Łękowaty lub miękki
Grzbiet karpiowaty
Opadający (ścięty) zad
Nasada ogona nachylona w stronę głowy (zajęczy ogon)
Długie łapy
Inochód
Włos zbyt krótki, za długi, miękki, falisty, kudłaty lub jedwabisty
Brązowy podszerstek
Przy umaszczeniu "pieprz i sól" ciemna pręga lub czarny czaprak
Nadmierna wysokość lub niedomiar do 1 cm

POWAŻNE WADY:

Budowa ociężała lub zbyt lekka, kończyny za niskie lub za wysokie
Odwrócone cechy płciowe (dymorfizm płciowy)
Łokcie odstające na zewnątrz
Stroma lub beczkowata kończyna tylna
Zbyt długie podudzie
Stawy skokowe zwrócone do środka
Za krótkie śródstopie kończyny tylnej
Włos biały lub łaciaty przy umaszczeniu czarnym lub "pieprz i sól"
Łaciaty włos przy umaszczeniu czarno-srebrzystym i białym
Nadmierna wysokość lub niedomiar większy niż 1 cm a mniejszy niż 2 cm

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:

Deformacje wszelkiego rodzaju
Wadliwy typ
Wady zgryzu takie jak przodozgryz, zgryz naprzemienny
Poważne wady poszczególnych partii, takie jak wady budowy, umaszczenia włosa
Nadmierna wysokość lub niedomiar powyżej 2 cm
Zachowanie nieśmiałe, agresywne, złośliwe, nadmiernie nieufne, nerwowe

Psy muszą mieć dwa normalne wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w mosznie.

źródło: http://www.e-sznaucery.pl/

← wstecz